خُب... سال 94 هم با همهی بالا و پایینهایش گذشت. برای من سالی بود فاجعهبار که فقط نگاه عنایت امامرضا(ع) سرپا نگهم داشت.
همین سال فاجعهبار اما خبرهای خوش هم داشت. یکی در همین روزهای پایانی: رتبهی اول جشنوارهی رسانههای دیجیتال رضوی برای کبوتر حرم. نشان سرآمد و لوح افتخار و سه سکهی بهار آزادی.
حس کردم دیگر وقت خداحافظی است: خداحافظی در اوج. دیر یا زود باید رفت.
ساعت هشت صبح فردا، با آخرین نوشته از اینجا خواهم رفت.
یا علی
موضوعات مرتبط: